Op reis door Ierland!

Zondag hebben we veel gerummikupt, een was gedraaid, gespeeld op de camping en zijn we in de middag naar Marcel, Manon, Rick, Hanna en Chris geweest. Ze bleken in de buurt van Fagernes te wonen. Marcel is een van de zonen van Henk-Klaas en Henriette, vrienden van Roelof uit Smilde. Marcel en ik waren aan het denken, wanneer zouden we elkaar voor het laatst gezien hebben? Een jaar of 20 geleden dachten we. We hebben een erg gezellige middag gehad; Julia en Thomas wilden zelfs liever daar blijven. 

Maandag reden we via de 51 richting Lom. Met een omleiding van 20 minuten, want gedurende die dag werd een brug afgesloten. Je kon geregeld zien dat er veel regen is gevallen de laatste tijd; woeste rivieren, aardverschuivingen, wegen waarvan een deel was weg gezakt, bomen die met hun stam in het water staan. 

Waar we eerst veel naaldbomen en ander groen zagen was het na Beitostølen ineens behoorlijk kaal. Grote rotsen en weids uitzicht. En voor het eerst sneeuw in zicht! Later kwamen we lager op de berg en nam de begroeiing toe. Veel begroeide rotsen, met wittige plantjes/mos. Als dat dezelfde plantjes zijn als waar de gids ons vandaag (woensdag) over vertelde dan halen rendieren daar hun vitamine C uit. 

Bij het Gjendemeer hebben we gewandeld, zo mooi daar!! Het wandelpaadje was extra avontuurlijk door het water dat er soms door stroomde. Heerlijk klimmen en klauteren. 

Vaak wordt aan oma Marianne gedacht en mooie stenen gezocht en weer verstopt of een torentje van gemaakt. De andere opa’s en oma’s waren ook in gedachten; bij het Gjendemeer hebben ze voor iedereen een mooie steen uitgezocht en daarna in het water gegooid. 

In Lom hebben we de staafkerk bekeken en lekkers gehaald bij de bakkerij. Daarna reden we door naar Bøverdalen, waar we verblijven in een erg leuke hut (Raubergstulen op 1000 meter boven zeeniveau). 

Dinsdag was een regenachtige dag. Super mooi, hoe de wolken tussen de bergen hangen. En soms volledig rondom de hut, waardoor het overal wit is. 

We gingen op zoek naar een bijl, want we mogen vuur maken in de hut en dat doen we graag. En vuur maken gaat natuurlijk gemakkelijk wanneer je het hout klein genoeg kan maken 😉 We zijn geslaagd en ik schrijf dit bij het vuur. Heerlijk! 

Ook zijn we naar het berg museum geweest; Norsk Fjellsenter. Erg leuk en interactief. Met o.a. een mammoet (groot!), een baby mammoet waar je op mocht zitten, een ruimte waarin je met zand en stenen kon bouwen (Julia en Thomas bouwden als echte Hollanders een dijk) en een stuk waar je met zand een landschap kon creëeren met bergen en dalen en het dan zogenaamd kon laten regenen. 

Al een aantal keer kwamen we koeien en schapen (compleet met klingelende bellen) tegen op de weg. We hopen rendieren te zien, wie weet! 

Woensdag gingen we naar Klimapark 2469. Wat fantastisch! 

Er heen rijden was ook al bijzonder; over de hoogst gelegen weg van Noord-Europa. De parkeerplaats was 1840 meter boven zeeniveau. Ook de twee hoogste bergen van Noorwegen zijn daar, door de mist konden we ze niet zien. Glittertind (2464 meter boven zeeniveau) en Galdhøpiggen (2469 meter hoog). Jaren geleden was de Glittertind de hoogste berg, maar er is sneeuw van de berg gesmolten en daardoor is Galdhøpiggen nu de hoogste berg van Noorwegen. Door de mist konden we het geglitter van de zon op de gletsjer van de ‘glitterberg’ niet zien. 

We zijn doorgereden naar de plek waar je kan zomer skiën. Heel ontspannen leek ons dat niet, de sneeuw was papperig en hoger op de berg erg ijzig hoorden we. Daarom nam af en toe iemand een emmer zout mee de lift in. We vermoeden om het ijzige papperiger te krijgen. Later hoorden we dat het skien op een gletsjer is. Omdat de gletsjer langzaam beweegt moet elke zoveel jaar de skilift verplaatst worden. 

Toen door naar de tour, met een gids. Gedurende een wandeling van 1 kilometer (en 1,5 uur) kregen we heel veel uitleg over klimaatverandering. Soms wat te lang volgens de kinderen. 

Zo vertelde de gids dat konijnen in de winter een witte, warmere vacht hebben en in de zomer een grijzigere vacht; zodat ze per seizoen zich goed kunnen verschuilen. Door de opwarming van de aarde en daardoor kortere winters, kunnen konijnen de aangepaste seizoenen niet bijbenen en hebben ze nog een witte vacht terwijl de sneeuw al gesmolten is. Dat is natuurlijk niet handig wanneer ze zich willen verstoppen tussen de grijze stenen. 

En we hoorden over de glacier buttercup, een bloemetje dat er wel 7 jaar over doet om van zaadje tot bloemetje te groeien. Tevens favoriet eten van konijnen. 

Boven aangekomen mochten we in een ijstunnel, met ijs van wel 7000 jaar oud! 

Thomas vertelt: Het was een mooie dag en we hebben veel ijs gezien. We hebben lekker gelopen. Het leukste vond ik dat we in het ijs mochten gaan. De gids vertelde dat de grond altijd bevroren is (permafrost) bij de berg. We deden een proefje: we moesten allemaal gaan springen en toen begon de grond ineens te bewegen als een waterbed. Dat komt omdat de ijsbelletjes gingen ploffen. 

In de ijstunnel zagen we voorwerpen van 1500 jaar geleden; speren, schoenen en stokken waarvan rendieren schrokken, zodat ze richting de jagers renden. 

Het ijs was soms in mooie vormen gemaakt, geïnspireerd door Noorse mythologie. De levensboom, een wereldbol, draak/slang, glijbaan, pilaren, een ‘tribune’ waar we konden zitten om kort een filmpje over de aanleg van de tunnel te bekijken. 

Daarna hebben we warme chocolademelk gedronken bij Juvasshytta. Door de permafrost staat het gebouw schots en scheef. Thomas ging voetbal kijken, Julia kleuren en het poppenhuis inrichten en Michiel en ik naar buiten kijken. 

Vanavond hebben we gegeten bij het restaurant van Raubergstulen, wat een uitzicht! En morgen rijden we weer verder. 

Hoi!

We zijn weer op reis! Door Noorwegen en Denemarken dit keer. Wil je onze belevenissen niet volgen dan kan je je afmelden voor deze berichten (unsubscribe).

Maandagochtend gingen we op pad naar Noord-Duitsland. Na een heel voorspoedige reis kwamen we aan in Norderstedt, net boven Hamburg. We hebben buiten gespeeld, oefeningen van de fysiotherapeut gedaan en een hapje gegeten.

Die avond hoorden we dat storm Hans werd verwacht in Scandinavië.
Dinsdag bleek onze ferry ‘gewoon’ te vertrekken. De kleinere ferry’s waren geannuleerd vanwege de storm. We dachten toen; we komen woensdag aan in Oslo, dan is de storm weer gaan liggen.

Wat een enorm schip! Onze auto stond op de vijfde verdieping, we sliepen op de negende verdieping en toen we de haven van Kiel uitvoeren deden we een drankje op de vijftiende verdieping. We hadden een standaard hut met zeezicht en die was ruimer dan we verwacht hadden. Bedden uit het plafond en de muur, handig ingericht. En een groot raam! Aan boord was van alles; zelfs een winkelstraat, zwembad, glazen liften, meerdere restaurants. Een hele belevenis.

We hadden een goede reis. In de loop van de nacht werd het onstuimiger, toen werd er meer gewiebeld. Gelukkig hadden we reistabletjes mee, dus we hebben ons niet beroerd gevoeld. En in de ochtend was het alweer rustiger en hebben we genoten van het ontbijtbuffet.

Aangekomen in Oslo duurde het best lang voordat we van de ferry in de stad waren. Na de douane/controle waren we binnen 10 minuten bij het hotel, lekker centraal!
We zijn gaan wandelen door de stad, langs het water en op het dak van het Opera gebouw: gaaf! Veel mooie oude gebouwen en veel groen. Veel bloemrijke borders ook! Af en toe regen, af en toe zon.

Rondom de stad was het nog steeds code rood, ook bij de eerstvolgende drie overnachtingsplekken waar we heen willen gaan. Er is bizar veel regen gevallen en daardoor overstromingen, aardverschuivingen, ellende voor veel mensen. Heel veel wegen zijn afgesloten. In Oslo merkten we daar niets van.

Donderdag was Michiel’s verjaardag: 40 jaar! Na het openen van de verjaardagspost die was meegegeven vanuit Nederland gingen we op pad. We zijn met de bus naar het Fram museum geweest en daarna met de boot terug naar het centrum. Daar was een bellenblaas kunstenaar bezig, super leuk! Het Fram museum vonden we ook leuk. Twee schepen die vroeger op expeditie naar de Noordpool gingen, en op een van de schepen mochten we rondlopen, best interactief. Die avond hebben we genoten van heerlijke hamburgers.

Vrijdag zouden we vertrekken uit Oslo. Maar omdat het nog steeds code rood was rondom de stad en het water nog steeg in Fagernes (waar we heen willen) hebben we een extra nacht bijgeboekt. Donderdagavond vertelden ze dat het hotel vol zat, vrijdagochtend was er gelukkig toch een kamer vrij gekomen!
We zijn vrijdag op speeltuinenspeurtocht geweest. Eerst bij beelden in de paleistuin en daarna vonden we een heerlijk groen plekje met speeltuin tussen appartementen in. Naast ons hotel liggen ook fijne speelplekken hebben we ontdekt, nadat de kinderopvang is gesloten mogen wij daar spelen. Super dat dat openbaar is!

En natuurlijk was 11 augustus ook de dag dat het 1 jaar geleden is dat mijn moeder overleed. Onvoorstelbaar. Wat ging het ongelofelijk snel nadat we hoorden dat ze ziek was en wat is dit jaar snel voorbij gegaan. Zoveel momenten waarop we haar hebben gemist en missen.

Vandaag -zaterdag- zijn we naar Fagernes gereden. Het waterpeil is aan het dalen. Een Noorse collega van Michiel en Marcel die in de buurt van Fagernes woont (de zoon van vrienden van mijn vader) hebben met ons mee gedacht over de route, aangezien veel wegen afgesloten/overstroomd zijn. Super lief en fijn.

De reis ging heel voorspoedig. Super mooi, groen en heuvelachtig. Af en toe zagen we schade van de afgelopen dagen; verzakte wegen, stenen/modderstroom resten, bomen langs de kant van de weg waar modder op de bladeren zat. Het water heeft hoog gestaan!
Op de camping waar we nu zijn staat een deel van de camping nog onder water en aan de sporen op de grond kan je zien dat het water nog een stuk hoger stond.
We hebben een heerlijk plekje met mooi uitzicht en -naar het lijkt- fijne bedden.