Donderdag zijn we via route 55 (Sognefjellsvegen; de hoogste bergpasweg van Noord-Europa) naar Lærdal gereden. Onze route door Noorwegen loopt via veel scenic routes/turistvegene, dat is hoe we bepaald hebben wat we willen zien. 

Onderweg waren we op zoek naar een plekje waar Michiel als kind met Frans, Ria, Chris en Anke is geweest. De omgeving hebben we wel gevonden, de precieze steen niet. 

Via bergen met veel rotsen en sneeuw kwamen we voor het eerst aan bij de fjorden. Wat een andere wereld! 

We zijn voor het eerst met een ferry een fjord over gestoken. We reden door een tunnel, gingen vanuit de tunnel gelijk op de ferry en vanuit de ferry gelijk weer een tunnel in. Bijzonder! 

En na de tunnel was gelijk de camping. Daar is een grote skelterbaan bij, leuk spelen. 

Vrijdagochtend hebben we voor het eerst buiten ontbeten, zo fijn! 

Daarna reden we naar Flåm. Vanaf Lærdal kan je door de berg heen rijden of over de berg heen via de Aurlandsfjellet (sneeuwweg). In de ochtend zijn we er overheen gereden; een prachtige tocht van 2,5 uur. Wat ontzettend veel mooie natuur en zo divers. Mijn favoriete turistvei (toeristenweg) tot nu toe. 

Er staan veel stenen torentjes/mannetjes, ook Thomas en Julia hebben er eentje gebouwd. Het water in de rivieren en stroompjes is zo mooi blauw/groen of juist super helder. 

Vanuit het dal waar Flåm ligt gingen we met de Flåmsbana (trein) naar Myrdal op 866 meter hoogte reden en daarna weer terug naar het dal. Leuk om een ritje met de trein te hebben gemaakt. 

Terug naar Lærdal zijn we door de tunnel van 24,5 km lang gereden. Het is de langste wegtunnel ter wereld, de opvolger van de Zwitserse Gotthardtunnel. Na 20 minuten waren we er uit. In de tunnel was af en toe een verbreding waar de verlichting blauwig was en er prullenbakken langs de kant van de weg stonden. 

Terwijl bij ons huisje genoten van een wijntje en chips bouwden Julia en Thomas een huisje en bruggen van takjes.